लैङ्गिक तथा यौनिक अल्पसंख्यक समुदायको आक्रोश : “नाम फेरिए, पीडा फेरिएन”

काठमाडौं । देशमा राजतन्त्र ढल्यो, गणतन्त्र आयो, लोकतन्त्र आयो। तर जनताको जीवनमा कति परिवर्तन आयो? नेताहरू फेरिए, दलहरू बढे, भाषण फेरिए — तर भोक, बेरोजगारी, अन्याय र असमानता भने उस्तै छ। जनता अझै पनि समस्या, महँगी र बेवास्ताबीच घोटिँदै छन्।

देशका राजनीतिक नेताहरू कुर्सीको खेलमा व्यस्त छन्, तर सडकमा जनता अझै आशामाथि आशा गर्दै बाँचिरहेका छन्। “राजा गए, नेताहरू आए — तर नेताहरूले पनि राजाको सोच बोकेका छन्”, भन्दै सर्वसाधारणको असन्तुष्टि चर्किँदै गएको छ।

विशेषगरी लैङ्गिक तथा यौनिक अल्पसंख्यक समुदाय अझै पनि अधिकारका लागि संघर्षरत छन्। संविधानले अधिकार दिएको दाबी भए पनि व्यवहारिक रूपमा अझै भेदभाव, हेला र बेवास्ता छ। न रोजगारीमा समानता, न राजनीतिमा पहुँच, न समाजमा सम्मान।
सामाजिक न्यायको नाममा घोषणा गर्नेहरूकै प्रणालीले उनीहरूलाई पछि पार्दै आएको छ।

“हामी नागरिक हौं, तर व्यवहारले दोस्रो दर्जाको बनाइन्छ। प्रेम गर्न पनि अनुमति चाहिन्छ, पहिचान देखाउँदा पनि प्रश्न उठ्छ,” समुदायका एक सदस्यको आक्रोशपूर्ण भनाइ छ।

यही कारणले अहिले सामाजिक सञ्जालमा यस्तो नाराहरू गुन्जिएका छन् —

> “लोकतन्त्र होइन नेतातन्त्र चलेको छ।”
“नाम फेरियो, प्रणाली फेरिएन।”
“समानता लेखिएको छ, व्यवहार हराएको छ।”

जनताले अब शब्द होइन, परिणाम मागिरहेका छन्।
राजनीतिक दलहरूलाई चेतावनी दिँदै नागरिकहरू भन्छन् —
“अब जनता मौन बस्दैनन्, यो आक्रोश आन्दोलनमा बदलिन्छ।”